บทที่ 23: เจ้าคงคือโม่ บ่อกี้?

บทที่ 23: เจ้าคงคือโม่ บ่อกี้?

ใบหน้าของ ติงบู่เอ้อ เผยให้เห็นการแสดงออกของความเคารพออกมา "แน่นอนว่านั่นคือลูกสาวของเจ้าเมือง คุณหนูฮั่นหนิง  นางนั้นสามารถถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะแม้กระทั่งในรัฐ เฉิงตู ทั้งคุณภาพของรากฐานทางจิตวิญญาณของนางก็เป็นสิ่งที่ดีมาก เมื่อสามปีที่ผ่านมา อาวุโสเจ้าเมืองได้พานางไปที่ เฉิงลาว ซึ่งเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์เพื่อเปิดจิตวิญญาณของนางและนางได้เปิดช่องทางวิญญาณเจ็ดช่อง คุณหนูเปิดช่องจิตวิญญาณ ละดับ 5 ซึ่งมีวิญญาณมากกว่า 20 ช่อง

หากไม่ต้องรอ ประตูอมตะ คุณหนูน้อยจักต้องได้เข้านิกาย ในสามปีที่ผ่านมา. "

โม่ บ่อกี้ เคยได้ยินเกี่ยวกับช่องวิญญาณมาก่อน ช่องที่คุณเปิดระหว่างช่วงเปิดจิตมันจะยิ่งมีศักยภาพมากขึ้นเท่านั้น รากฐานทางจิตวิญญาณที่มีคุณภาพสูงกว่าจะทำให้ช่องทางทางจิตวิญญาณเปิดกว้างมากขึ้นในระหว่างการเปิดจิตวิญญาณ แต่ โม่บ่อกี้ มีรากฐานมนุษย์เท่านั้น เขาไม่ได้มีรากฐานทางจิตวิญญาณ ก่อนหน้านี้เมื่อเขาพยายามที่จะเปิดจิตวิญญาณของเขาเขาไม่สามารถเปิดช่องทางใด ๆ วิญญาณใด ๆ ได้เลยแม้แต่น้อย

"ทำไมนางต้องรอ ประตูอมตะ กันรึ มันจะไม่ดีกว่ารึ ถ้าหากพลาดนิดหน่อยเมื่อสามปีก่อน?" โม บ่อกี้ ถามอย่างงง ๆ

จากมุมมองของเขามีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างการเพาะปลูกในนิกายและการเพาะปลูกที่ที่อาศัยธรรมดา ถ้าฮั่นหนิงเข้านิกายเมื่อสามปีก่อนระดับการเพาะปลูกของ นาง อาจจะสูงกว่าช่องทางเปิดที่ 5

ติง บู่เอ้อ หัวเราะอย่างรื่นเริงและทำสีหน้าลึกลับ พูดด้วยเสียงเหมือนไม่รุ้ไม่เห็นอะไร

 และพูดว่า "นี่คือที่ที่เจ้าไม่เข้าใจจริงๆนิกายใหญ่ๆนั้นจะรับ แต่ศิษย์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิของ การชุมนุม ประตูแห่งความอมตะ เท่านั้น ในช่วงเวลาสามปีที่ผ่านมา นางสามารถเข้าร่วมนิกายเล็ก ๆ ได้อย่างแน่นอน และบางคนคิดว่านิกายเล็ก ๆ เหล่านี้สามารถแข่งขันกับทรัพยากรและเทคนิคของคนนิกายใหญ่ได้รึไม่ "

นั่นเป็นเหตุผลที่ โม่ บ่อกี้ เห็นด้วยกับคำตอบนี้ เมื่อเปรียบเทียบทรัพยากรของมหาวิทยาลัยปักกิ่งและโรงงานประกาศนียบัตรแล้วมหาวิทยาลัยปักกิ่งก็จะได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน

"อาวุโสเจ้าเมือง อนุญาตให้ข้า มาที่นี่เพื่อที่ข้าจะเป็นผู้ติดตามนางไปที่การชุมนุมประตู อมตะ  เพื่อที่ข้าจะสามารถช่วยเหลือนางได้เล็กน้อย?" โม่บ่อกี้ เริ่มที่จะถาม

ติงบู่เอ้อ ส่ายหัว "น้องชายบ่อกี้   ท่านอาวุโส เจ้าเมืองนั้น เคยกล่าวไว้ว่า จะให้สิทธิพิเศษคุณหนูน้อยที่มีโอกาสในการเข้าร่วมประตู อมตะ  ซึ่งมิใช่พวกเรา"

"ทำไมรึ?" โม่บ่อกี้ ตกใจมาก นั่นคือเหตุผลที่เขามา ถ้าเขาไม่ได้เข้าร่วมการประชุมแล้วจะมีสิ่งใดอื่นที่มาที่นี่?

ติงบู่เอ้อ กระซิบกระซาบในหูของ โม่ บ่อกี้ ว่า "คุณหนูน้อยนั้น จะเลือกผู้ติดเตามของนางเองและนางไม่รู้จักเราเพราะฉะนั้นเราจะไม่ได้รับการคัดเลือกอย่างแน่นอนด้วยความตรงไปตรงมาทุกครั้งโอกาสที่จะได้รับของข้าจะยิ่งสูงกว่า ของเจ้า เพราะว่าหลังจากทั้งหมดที่ข้าทำ  ข้าดูแลสนามและข้ายังป้องกันประตู   อย่างน้อย คุณหนูจะได้สังเกตเห็นข้า มากกว่าเจ้า  

หัวใจของ โม่บ่อกี้ ทรุดลง ถ้านี่เป็นวิธีที่ฮันหนิงเลือกผู้ติดตาม ของนางจริงๆเขาคงจะไม่ได้มีโอกาส

ติงบู่ เอ้อ ตบหน้าอกของ โม่ บ่อกิ้เบาๆ และพาเขาไปที่ที่พักอาศัยส่วนตัวของเขาด้วยความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อย

"ไม่ ….ข้ามาที่นี่เพื่อไปยังเมืองหลวงถ้า ติงบู่เอ้อ กล่าวเป็นความจริง ข้าต้องหาทางที่จะพบ ฮั่นหนิงให้ได้

ไม่มีเวลาแล้ว มันเป็นเรื่องเร่งด่วนข้าจะเริ่มพรุ่งนี้ ก่อนอื่นข้าจะลอง สอบถามกับผู้คนใน ตำหนักแห่งนี้(ตำหนักตะกูลฮั่น) "

หลังจากส่ง ติงบู่เอ้อ ไปแล้ว   โม่ บ่อกี้ ก็ลุกขึ้นเดินไปที่เตียงและหลับไป นับตั้งแต่ที่เขาได้ดื่มน้ำยา เปิดช่องจิตวิญญาณ ทำให้เขาไม่มีเวลาพักผ่อนที่เหมาะสม เขานอนไม่หลับเมื่อคืนนี้ มันน่าทึ่งมากที่ต้องอดทนจนบัดนี้

...

ท้องฟ้ามืดสลัว ระฆังดังขึ้นที่ลาน ตำหนักตะกูลฮั่น ทุกคนตื่นขึ้นมาและลุกขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่สนามฝึกศิลปะการต่อสู้

โม่ บ่อกี้ เหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ แม้ว่าเขาจะได้ยินเสียงระฆังเขาก็ยังไม่ตื่นขึ้น

ในเวลาเพียงครึ่งธูป  มีผู้คุ้มกันมากกว่าหนึ่งร้อยคน  รวมตัวกันอยู่ในเขตศิลปะการต่อสู้

" ฮี่ ..ฮี่. " ได้ยินเสียงของม้าเดิน  หญิงสาวนางหนึ่งขี่ม้าสูงสีแดงตัวหนึ่งกำลังเดินเข้ามา จากระยะไกลดูเหมือนลูกไฟแดงฉาน และข้างหลังนางมีผู้หญิงชุดฟ้าคนหนึ่งขี่ม้าสีเหลือง

"ทำความเคารพ คุณหนูหนิง" ยามที่เรียกออกมา ทุกคนยอมรับว่าคนนี้เป็นที่พักพิงของ ตำหนักฮั่น ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของฮั่นหนิง

ดวงตาของฮั่นหนิงกวาดข้ามร้อยคนขณะที่นางค่อยๆพูดว่า "วันนี้ข้าจะไปที่ป่า หมอกสายฟ้า และข้าต้องการพวกเจ้าสิบคนทำหน้าที่  คุ้มกัน ข้าในหมู่พวกเจ้า 10 คนที่ทำดีที่สุด จะได้ติดตามข้าไปที่ งานชุมนุม ประตูอมตะ"

เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของฮั่นหนิง ยามทั้งหมดอยู่ในความตื่นเต้น พวกเขาทั้งหมดต้องการที่จะเข้าสู่สายตา คุณหนูน้อยของพวกเขา  และจะได้รับเลือกให้เข้าป่า หมอกสายฟ้า ไม่ว่าอันตรายจากป่า  หมอกสายฟ้า ก็ไม่สามารถหยุดยั้งเสน่ห์ของคุณหนูได้

"ผู้ใด..คือโม่บ่อกี้ ? " ฮั่นหนิงร้องไห้จู่ ๆ

ยามก็เงียบทันที รู้สึกว่าครึ่งชั่วยามผ่านไป แต่ไม่มีใครตอบ คนส่วนใหญ่ที่นี่ไม่รู้ว่าใครเป็นโม่บ่อกี้

ใบหน้าของฮั่นหนิงเริ่มน่าเกลียดมากขึ้น และนางตะโกนดังขึ้น "โม่บ่อกี้ ไม่ได้มารึ?"

ติงบู่เอ้อ รีบยืนไปข้างหน้าและกล่าวด้วยความลังเลว่า "คุณหนูน้อยขอรับ , โม่ บ่อกี้ เพิ่งมาเมื่อวานนี้บางทีเขาอาจยังไม่ค่อยคุ้น ...ขอรับ "

ด้วยคำพูดของ ติงบู่เอ้อ ใบหน้าของฮั่นหนิง เต็มไปด้วยโทษะมากขึ้นเรื่อยๆ "ทุกคนที่นี่จ

งวิ่งไปรอบ ๆ สนามฝึกจนกว่า  โม่บ่อกี้ จะมาถึง ทุกคนที่ หยุด จะมีการหักค่าจ้างเป็นเวลา 1 เดือน"

ชายร่างผอมยืนขึ้นใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ  และกล่าวกับยามข้างๆว่า " ฉางซ่งไค ไปนำไอ้ลูกเต่านั้นมา "

" อืม " ชายที่ดูก้าวร้าวตอบและรีบวิ่งออกจากสนามฝึกซ้อม

...

"ปังปัง!" โม่บ่อกี้ ได้รับการปลุกให้ตื่นจากการเคาะที่ประตูของเขา  เขาเปิดตาของเขาและพบว่าท้องฟ้ายังแทบไม่สว่างไสว

ประตูถูกเคาะ นี้ก็ไม่ได้เคาะอีกต่อไป

อย่าบอกข้าว่าผู้ดูแลตำหนักธรรมดา ๆ ต้องตื่นขึ้นมาเร็วกว่าไก่ ขันเช่นนั้นรึ

"มีอะไรรึ?" โม่ บ่ออกี้ เปิดประตูด้วยความโกรธ

"เจ้าต้องปฏิบัติตัวเองใหม่ เพราะเจ้า  พวกเราทุกคนกำลังถูกลงโทษ โดยคุณหนูน้อย  เร็วขึ้น!!  เจ้าต้องตื่นเพื่อเข้าสู่สนามฝึกศิลปะการต่อสู้ให้เร็วขึ้น!" ยืนอยู่ที่ประตูเป็นชายที่ก้าวร้าวและจมูกสีดำ เอ่ย

โม่บ่อกี้ ยอมรับเขา เขาอยู่ระหว่างการแนะนำ ของติงบู่เอ้อ เมื่อวานนี้ ชื่อของ

มันคือฉางซ่งไค

โม่บ่อกี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย และถามว่า "ท้องฟ้ายังไม่สว่างเท่าไหร่เลยเกิดสิ่งใดขึ้น รึ?"

เขายังคงรู้สึกไม่สบายใจที่ผู้เข้าร่วชุมนุม ปลุกเขาขึ้นทันทีทันใด

" เจ้าจะพลาดไปที่ ป่าหมอกสายฟ้าในวันนี้  และตอนนี้คุณหนูกำลังเลือกคนที่จะติดตามตามนาง แต่เจ้าไม่เชื่อฟังคำสั่งรวมตัวและยังคงอยู่ที่นี่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม ถึงมีคนที่เรียกว่าเจ้าว่าหยิ่ง   เจ้านั้นหยิ่งพยองอย่างแท้จริง!"ฉางซ่งไค จ้องมองที่ โม่บ่อกี้ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็น

ก่อนหน้านี้เขากำลังพยายามหาวิธีหา ฮั่นหนิง ตอนนี้ฮั่นหนิงไปที่ป่า หมอกสายฟ้า และกำลังหาผู้ติดตาม นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการหรอกหรือ?

โม่บ่อกี้ ตอบในที่สุดและรีบกล่าวว่า "รอสักครู่   ข้าจะเตรียมพร้อมเร็ว ๆ นี้"

จบคำพูดของเขา โม่บ่อกี้ รีบวิ่งไปล้างตัวและเดินตาม ฉางซ่งไค ไปที่สนามฝึกซ้อม

"ชาย ฉาง  เจ้าบอกว่าใครบางคนเรียกข้าว่าหยิ่ง   แต่ข้านั้นพึ่งมาถึงเมื่อวานนี้?" โม่บ่อกี้ เล่าถึงคำพูดของ ฉางซ่งไค

ฉางซ่งไค ขี้เกียจที่จะกังวลเกี่ยวกับโม่บ่อกี้ มันเงียบและเร่งฝีเท้าของมัน

"งั้น ... เจ้าคงคือโม่บ่อกี้  ?" ช่วงเวลาที่ โม่บ่อกี้เข้าไปในสนามฝึกซ้อมเสียงดังขึ้นเต็มไปด้วยความโกรธและเรียกร้องให้เขา

 Immortal  จอมราชันย์อัมตะ

                  ผู้แต่ง: Goose
Five  ผู้แปล : ไก่ในตำนาน เเละ
เเมวนอ้วน

ตอนนี้ปรับแก้ เรื่องเนื้อหาที่ยาวให้เเล้วนะครับ เนื่องจาก
เราได้แปลลง blogก่อน จะมาลงในdek-d ครับ

ฝากคอมเมนให้กำลังใจ ด้วยครับ
จะพยายามๆแปลเเละลงให้ทุกวันครับ

สามารถเข้ามาพูดคุยเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ที่
 

https://www.facebook.com/groups/1941675866154289/