บทที่ 45: โหดเหี้ยม

บทที่ 45: โหดเหี้ยม

ไก่ต้มน้ำปลา และ แมวหลับ แปล

โม่บ่อกี้ ไม่หวั่นเกรงต่อสายฟ้าสักนิด เขาไม่สนใจที่จะหลบสายฟ้าขณะที่ใช้มีดแทงตรงไปที่หน้าผากของจระเข้หกขา

"แก๊ง" โม่บ่อกี้ รู้สึกเหมือนเอามีดแทงใส่แผ่นเหล็ก เกิดประกายไฟแลบขึ้นทันที โชคดีที่มีดที่เขาได้มาจาก หูเฟย เล่มนี้แข็งแรงพอตัวจึงไม่ถึงกับหักงอไป

"เปรี้ยง" สายฟ้าฟาดมาที่กลางอกของ โม่บ่อกี้

โม่บ่อกี้ รู้สึกถึงความร้อนลวกแผ่ซ่านทั่วร่างกายของเขา หลังจากที่เคยเฉียดตายที่ทะเลสาบ ในป่าหมอกสายฟ้า โม่บ่อกี้ จึงรู้ได้ทันที เขาควบคุมพลังสายฟ้าให้เข้าสู่จุดชีพจรที่สองของเขาเพื่อทะลวงจุดชีพจร

อาจเป็นเพราะโชตช่วย แต่พลังสายฟ้านี้ก็เริ่มทำลายสิ่งที่อุดตันจุดชีพจร

ความเจ็บปวดนั้นได้ทะลุทลวงผ่านจุดชีพจรของ โม่บ่อกี้ ไปโดยไร้เสียง โม่บ่อกี้ สัมผัสได้ถึงพลังที่ไหลผ่านจุดชีพจรได้เล็กน้อย

เมื่อจุดชีพจรเริ่มเปิด โม่บ่อกี้ จึงรีบถอนตัวแล้วปีนขึ้นบนที่สูงทันที ที่นี่ไม่เหมือนทะเลสาบในป่าหมอกสายฟ้า ที่นี่เต็มไปด้วยอสูรทะเล ถ้ายังนอนอยู่ตรงนั้นหากไม่ถูกอสูรทะเลฆ่า ก็ต้องถูกเหยียบจนตายแน่นอน

สิ่งที่น่าแปลกใจคือสายฟ้าจากอสูรทะเลพวกนี้เบากว่า ที่เคยพบในทะเลสาบสายฟ้า ถึงการต่อสู้กับจระเข้พวกนี้จะอันตรายมาก ในทางกลับกันมันเป็นโอกาสที่ดี

ทางด้านจระเข้สายฟ้าก็แปลกใจนิดหน่อย ที่สายฟ้าของมันไม่อาจฆ่า โม่บ่อกี้ ได้หลัังจากงุนงงอยู่ไม่นาน มันก็เข้าโจมตี โม่บ่อกี้ อีกครั้งดูเหมือนว่ามันจะโกรธมากที่ โม่บ่อกี้ รับการโจมตีของมันแล้วไม่เป็นอะไรเลย

สายฟ้าฟาดเข้าใส่ โม่บ่อกี้ อีกครั้งแต่คราวนี้ โม่บ่อกี้ ฉลาดกว่าเดิม เขารู้ว่าตัวเองไม่ได้เก่งกาจเหมือนอาจารย์เซียน เขาไม่มีฝีมือพอจะผ่าจระเข้สายฟ้าออกเป็นสี่ส่วน หรือจะแค่สองส่วนก็ยังไม่มีปัญญา และยากที่จะสร้างริ้วรอยบนผิดวของจระเข้สายฟ้าพวกนี้

โมบ่อกี้ ยังคงรับการโจมตีด้วยสายฟ้าโดยไม่ยอมหลบ ที่จริงคือเขาไม่เร็วพอที่จะหลบได้ เมื่อจระเข้สายฟ้าใช้สายฟ้าฟาดมาที่เขา โม่บ่อกี้ ก็ใช้มีดของเขาแทงสวนกลับไปที่ใต้คอของเจ้าจระเข้ตัวนั้น

อาจารย์เซียนคนนั้นพูดถูก มีดของ โม่บ่อกี้ แทงเข้าไปในคอของจระเข้สายฟ้าได้ มีดปะทะกับบางอย่าง แต่มันยังบางกว่าเปลือกที่แข็งเหมือนเหล็กก่อนหน้านี้มาก เลือดสีแดงฉานทะลักลงมาบนแขนของ โม่บ่อกี้ ย้อมร่างกายและเสื้อผ้าครึ่งนึงของเขาจนแดงฉาน

จระเข้สายฟ้ากรีดร้องออกมา และระเบิดสายฟ้าฟาดออกมาจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อโจมตี โม่บ่อกี้ เนื้อตัวของ โม่บ่อกี้ เต็มไปด้วยรอยแผลไหม้เกรียม เป็นแม้กระทั่งเส้นผมของเขาก็เป็นเปลี่ยนเป็นสีเทา

ความเจ็บปวดลุกลามไปทั่วร่างกายอีกครั้ง โม่บ่อกี้ รู้สึกเหมือนร่างกายของเขาถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ และตัวเขาก็สั่นกระตุกไม่หยุด แต่ด้านจระเข้สายฟ้าดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเลือดที่ทะลักออกจากลำคอของมัน ตอนนี้มันแม่แต่ความโกรธแค้นต่อ โม่บ่อกี้ ความโกรธแค้นทั้งหมดที่มันมี เป้าหมายเดียวก็คือ โม่บ่อกี้ เท่านั้น

โม่บ่อกี้ ไม่ได้แยแสความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น เพราะเขาทรู้สึกได้ว่า จุดเส้นชีพจรที่สองของเขากำลังเปิดกว้างขึ้น

โม่บ่อกี้ กัดลิ้นตัวเองเพื่อให้มีสติที่จะบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ตอนนั้นเองเขาก็ล้วงเอายาเปิดจุดชีพจรออกมาแล้วดื่มมันลงไป

คนรอบข้างเริ่มถอยหนี โม่บ่อกี้ ฆ่าจระเข้สายฟ้าไม่ได้ และดูเหมือนจะต้องรับกรรมที่ทำให้จระเข้สายฟ้าโกรธ ไม่มีใครอยากจะรองรับความโกรธของจระเข้สายฟ้า โม่บ่อกี้ ไม่เพียงไม่ถอยหนี เขากลับข่มความเจ็บปวดแล้วกระโจนเข้าใส่จระเข้สายฟ้า

ทุกคนที่มองเห็น โม่บ่อกี้ ตอนนี้ต่างก็คิดเหมือนกันว่า ชายคนนี้เป็นบ้าไปแล้ว จากอาการบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เขาไม่ยอมถอยหนีแต่กลับเลือกที่จะเผชิญหน้ากับจระเข้สายฟ้า เขาบ้าไปแล้วหรือ แม้ว่าเขาจะอยา่กตายเขาไม่ควรใช้วิธีการที่เจ็บปวดทรมานเช่นนั้น

"เปรี้ยง, เปรี้ยง ... " ขณะที่ ลูกพลังสายฟ้าอีกสองลูก ฟาดลงกลางอกของ โม่บ่อกี้ มีดของเขาก็จ้วงแทงเข้าไปที่ลำคอของจระเข้สายฟ้าเช่นกัน

จุดเส้นชีพจรที่สองถูกเปิดกว้างขึ้นด้วยพลังสายฟ้า แผลที่ใต้คอของจระเข้ก็ยิ่งใหญ่ขึ้น จระเข้สายฟ้าอึดจนเหลือเชื่อ แม้จะถูกแทงสองครั้งก็ยังคงฟาดสายฟ้าอย่างบ้าคลั่งใส่ โม่บ่อกี้

 จากประสบการณ์เฉียดตายก่อนหน้านี้ทำให้ โม่บ่อกี้ ยังมีสติ เขาดื่มน้ำยาเปิดชีพจรอีกขวดหนึ่งและดึงมีดออก

หลังจากจ้วงแทงไปสามครั้งร่างกายของ โม่บ่อกี้ ก็ถูกย้อมด้วยเลือด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเลือดเป็นของตัวเองหรือของจระเข้สายฟ้า ทุกครั้งที่เขาโดนลูกพลังสายฟ้าเขาจะลุกขึ้นมาดื่มน้ำยาเปิดจุดชีพจรและจ้วงแทงมีดของเขาใส่จระเข้สายฟ้า

เหตุการณ์เกิดขึ้นเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โม่บ่อกี้จ้วงแทงจระเข้ จระเข้ใช้ลูกพลังสายฟ้าหาดใส่ โม่บ่อกี้ โม่บ่อกี้ ลุกขึ้นมาดื่มยาเปิดจุดชีพจร แล้ว โม่บ่อกี้ก็จ้วงแทงจระเข้ วนไปอยุ่อย่างนี้...

ผู้คนรอบข้างมองดูด้วยความตกใจ จระเข้สายฟ้านี้มีความอึดที่เหลือเชื่อ แต่ผู้รับใช้น้อยผู้นี้กลับอึดยิ่งกว่า ทั้งสองดูเหมือนจะสู้กันโดยใช้ชีวิตเดิมพันกับความอึดของตัวเอง ใครที่ทนทรมานไม่ไหวก็แพ้ไป ผู้รับใช้นี้ไม่ใช่คนบ้าแน่นอน คนบ้าย่อมไม่อาจยืนหยัดได้นานขนาดนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะจระเข้สายฟ้ามีจำนวนมากมายคนพวกนี้คงจะเข้าไปหยุดการต่อสู้ของ โม่บ่อกี้ กับ จระเข้สายฟ้า แล้ว

ในที่สุดเจ้าจระเข้ ก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิตมีเลือดมีเนื้อ หลังจากถูก โม่บ่อกี้ จ้วงแทงนับสิบครั้ง ร่างที่สูงเกือบสามเมตรของมันก็ล้มครืนลงบนพื้นดาดฟ้าเรือ

ขณะที่เจ้าจระเข้ล้มลง โม่บ่อกี้ ก็สัมผัสได้ถึงความผ่อนคลายของเส้นชีพจร

จุดเส้นชีพจรที่สองของเขาถูกเปิดได้ในที่สุด มือของ โม่บ่อกี้ สั่นเทิ้ม ไม่รู้ว่านี่เป็นเพราะใช้กำลังมากเกินไปหรือเกิดจากความตื่นเต้นที่เขาเปิดจุดเส้นชีพจรที่สองได้

ขณะที่เกือบจะถูกจระเข้สายฟ้าฆ่าตาย โม่บ่อกี้ ได้รับความเจ็บปวดอันแสนสาหัสจนแทบขาดใจ แต่เขาก็รอดมาและได้รับชีวิตใหม่ ผลตอบแทนนี้ได้มาด้วยความลำบากยากเย็นอย่างมาก โม่บ่อกี้ จึงรักถนอมมันอย่างยิ่ง

จุดเส้นชีพจรสองเส้นในร่างกายของ โม่บ่อกี้ เปิดขึ้นแล้ว แม้จะรู้สึกผ่อนคลาย แต่ก็ทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยมาก ตอนนี้เขาต้องการที่จะพักสักครู่

ฉากการต่อสู้ของ โม่บ่อกี้ ที่แสนกล้าหาญ โดยใช้ชีวิตน้อยๆของตนเอง เพื่อฆ่าจระเข้สายฟ้า ยังคงติดตาตรึงใจทุกคนที่พบเห็น นั่นกลายเป็นแรงบันดาลใจ แรงบันดาลใจจากวีรบุรุษเช่น โม่บ่กี้ ทำให้มีผู้คนเริ่มเผชิญหน้ากับจระเข้สายฟ้าอย่างกล้าหาญขึ้น แม้จะมีผู้เสียชีวิตมากมาย แต่จระเข้สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนยังโจมตีอย่างต่อเนื่อง

หลังจากที่ฆ่าจระเข้สายฟ้าสำเร็จแล้วมันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ โม่บ่อกี้ ต้องทรุดลงนั่งพักสักครู่ มันคงจะแปลกมากถ้าเขายังยืนหยัดอยู่ได้

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนไม่อยากเชื่อก็คือหลังจากที่พักผ่อนเพียงเศษหนึ่งส่วนสี่ชั่วโมง โม่บ่อกี้ ก็ดื่มยาเปิดจุดชีพจรลงไปและพุ่งเข้าหาจระเข้สายฟ้าอีกตัวหนึ่ง

หลายคนมอง โม่บ่อกี้ ด้วยความตระหนก เจ้านี่บ้าไปแล้ว หรือว่าเขาเป็นแค่คนไร้สมอง จากสิ่งที่ โม่บ่อกี้ ได้ทำไว้ไม่มีใครจะตำหนิเขาถ้าเขาเลือกที่จะถอนตัวจากการต่อสู้ ทั้งที่จริงแล้วการต่อสู้อย่างห้าวหาญของเขาอาจทำให้เขาเป็นที่ยอมรับจากปรมาจารย์เซียน

 โม่บ่อกี้ ไม่บ้าและไม่โง่ เขารู้ดีว่านี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เขามีโอกาสเปิดจุดชีพจรของเขา โดยมีแหล่งกำเนิดฟ้าผ่ามากมาย ที่จะช่วยเปิดจุดชีพจรของเขา เขาคงกลายเป็นคนที่โง่ที่สุดในโลกหากไม่คว้าโอกาสนี้เอาไว้

คมมีดของเขาแทงเข้าไปในลำคอของจระเข้ เจ้าจระเข้ทั้งโกรธและแค้น โม่บ่อกี้ จึงจู่โจมใส่ โม่บ่อกี้ ด้วยลูกพลังสายฟ้า

เหตุการณ์เดิมเกิดซ้ำอีกครั้งเมื่อ โม่บ่อกี้ ถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยลูกพลังสายฟ้า เขาก็ดื่มน้ำยาบางอย่างและเข้าต่อสู้อีกครั้ง

รอบแล้วรอบเล่าต่อเนื่องไม่หยุดและ โม่บ่อกี้ ไม่แม้แต่จะแสดงอาการท้อแท้ออกมา

"ชายผู้นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก... " ห่างออกไปไม่ไกล หญิงสาวคนหนึ่ง มองดูการต่อสู้ของ โม่บ่อกี้ และเอ่ยชมขึ้นมาด้วยความชื่นชม

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆสตรีนางนั้นหัวเราะ "เขาเป็นคนที่บ้าบิ่นมากที่กล้าเดิมพันชีวิตกับปีศาจทะเล ยังไงก็ดี เจ้าก็ไม่สามารถจะตำหนิเขาได้ เขาไม่เคยได้รับปลูกฝังหรือเรียนรู้วิชาการการต่อสู้ใดๆ เขาจึงใช้ได้แต่วิธีที่ป่าเถื่อนเช่นนี้"

//////////////////////////////////////////////////////////////////

          แมวอ้วน : ขออภัยที่ล่าช้า เพราะอินเตอร์เน็ตบ้านข้าพเจ้าล่มไปหลายวัน