https://www.facebook.com/groups/1941675866154289/
เข้ามาเยอะๆนะครับ ไวกว่าสองถึงสามตอน
บทที่ 35: ทาสหญิง
ไก่ในตำนาน และ แมวอ้วน แปล
ขณะที่ผู้คนกำลังแยกย้ายกันออกไป ติงบู้เอ้อ หันไปถอนหายใจกับ
โม่บ่อกี้
"เฮ้อ
ในที่สุดข้าถึงเข้าใจว่าทำไมคุณหนู ถึงต้องการให้เราหาหญ้าอัคคีสองใบ
นางคงต้องการใช้มันเป็นของขวัญแก่เหล่าเซียน รู้แบบนี้เจ้าควรจะเก็บมันไว้เสียเอง
บางทีเจ้าอาจจะได้ตำแหน่งของ ศิษย์รับใช้ของนิกายใหญ่ๆก็ได้"
โม่บ่อกี้ หัวเราะแล้วกระซิบว่า "ข้าเก็บมันไว้เองจริงๆ
แต่คุณค่าของหญ้าอัคคีสองใบนั้น เทียบไม่ได้เลยกับผลไม้แก้วผลึก หากนำมาแบบลวกๆ
แล้วมีส่วนผสมทางจิตวิญญาณในระดับต่ำ แล้วทำให้เจ้ากลายเป็นศิษย์รับใช้ได้ ศิษย์รับใช้ก็จะมีจำนวนมากเกินไป"
ติงบู้เอ้อ พยักหน้า "เรื่องนั้นก็จริง"
"ข้าเลือกหมายเลขสิบเจ็ด ข้าให้ยี่สิบเหรียญทอง"
"หมายเลขสิบเจ็ด ยี่สิบสามเหรียญทอง"
…
เสียงของการประมูลดังเข้าสู่หูของ โม่บ่อกี้
เขาจึงแอบถามอย่างสงสัยว่า "มีการประมูลใช่ไหม ข้าชักสงสัยแล้วว่าพวกนั้นประมูลอะไรกัน"
ติงบู้เอ้อ บอกว่า "ข้าเห็นแล้วละ เจ้าพวกนี้ขายทาสหญิงน่ะ
ข้าได้ยินมาว่าทาสหญิงที่ขายในครั้งนี้สวยกว่าที่ข้าเคยเห็นคราวก่อน
นอกจากนี้ยังเป็นสาวบริสุทธิ์ทั้งหมด องค์กรพวกนี้จะจัดส่งพวกนางไปเป็นพิเศษ
เพื่อขายให้กับเหล่าอัจฉริยะที่เข้าร่วมใน งานประตูอมตะ ฤดูใบไม้ผลิ"
โม่บ่อกี้ ถามอย่างงงๆว่า "ไม่ใช่ว่าผู้เข้าร่วมงานได้รับอนุญาตให้นำคนงานทางบ้านมาได้แค่สี่คนหรือ
แล้วพวกเขาจะเอาทาสหญิง ลงเรือได้อย่างไร?"
"นี่เป็นเรื่องที่เจ้ายังไม่เข้าใจ
พวกเรายังมีเวลาก่อนที่เรือจะออกเดินทาง
เป็นเรื่องธรรมดาของพวกเด็กรวยๆพวกนี้จะต้องการหาความสุขจากพวกนี้ สักสองสามวัน
เจ้าอยากลองดูไหมล่ะ" ติงบู้เอ้อ หัวเราะ
เจ้าอยากลองดูไหมล่ะ" ติงบู้เอ้อ หัวเราะ
"ช่างมันเถอะ" โม่บ่อกี้ส่ายหัว เขาไม่พอใจอย่างยิ่งกับการค้าขายผู้หญิง
แต่เขาก็ไม่มีกำลังมากพอที่จะหยุดยั้งมัน การไม่มีเป้าหมายต่อไปต่างหาก
ที่ทำให้ตัวเขาเองรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นไปอีก
"ขอแสดงความยินดีกับสหายท่านนี้ที่ซื้อหมายเลข สิบเจ็ด ในราคา
ยี่สิบห้า เหรียญทอง ตอนนี้เราจะขาย หมายเลขยี่สิบหก ทุกท่านโปรดดู
หมายเลขยี่สิบหก ไม่ด้อยกว่า หมายเลขสิบเจ็ด
ว่ากันตามจริงนางยิ่งอ่อนโยนและสวยมากกว่า หมายเลขสิบเจ็ด มีจุดขายเพิ่มเติม
นางความจริงเกิดมาจากชนชั้นขุนนาง ข้าได้ยินมาว่านางเป็นลูกหลานจาก
ตระกูลโม่ทางตอนเหนือของฉิน ... "
โม่บ่อกี้ หยุดเดินและมองไปที่การประมูล
มือทั้งสองของเขากำแน่นเป็นกำปั้น
ถึงแม้ว่าวิญญาณของเขาไม่ได้มาจาก
ตระกูลโม่ทางตอนเหนือของฉิน แต่เลือดของเขาก็ยังใช่อยู่ นอกจากนี้เขายังมีแซ่ โม่
ก่อนที่ ติงบู้เอ้อ จะพูดอะไรออกมา โม่บ่อกี้
ได้รีบวิ่งไปที่การประมูล
ติงบู้เอ้อ ทราบประวัติความเป็นมาในอดีตของ โม่บ่อกี้เป็นอย่างดี
เมื่อเห็นความโกรธบนหน้าของ โม่บ่อกี้ เขาจึงกลัวว่า โม่บ่อกี้
จะไปหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว จึงรีบวิ่งตามไป
ติงบู้เอ้อ รีบควาแขนของ โม่บ่อกี้ไว้ แล้วพูดว่า "บ่อกี้
เจ้าอย่าหลอกตัวเองเลยน่า
คนที่อยู่ที่นี้จัดการเราได้ง่ายๆเหมือนกับบี้มดเท่านั้นเอง"
โม่บ่อกี้ จึงใจเย็นลงแล้วพูดว่า “ข้ารู้ดีว่าต้องทำยังไง”
"ข้าให้ สามสิบห้าเหรียญทอง ... " ชายคนหนึ่งที่ตัวเล็กคล้ายกับคนแระ ตะโกนขึ้นมา
"โอ้ถ้าได้ลิ้มรสชาติของชนชั้นสูง ... มันต้องยอดเยี่ยมมากแน่ๆ ข้าให้
สี่สิบเหรียญทอง" เสียงลามกอนาจารดังออกมา
โม่บ่อกี้ มองเห็นสายตาของทาสหญิง
ที่เต็มไปด้วยร่องรอยของความโกรธและความโศกเศร้า
ที่ข้อเท้าของนางถูกล่ามด้วยโซ่เหล็ก ผู้ค้าทาสร่างอ้วนพูดถูก
นางนับเป็นหญิงสาวที่งดงามอย่างยิ่ง
ชุดสีเขียวของนางสะอาดหมดจดยิ่งขับเน้นความงามของนางขึ้นไปอีก
นี่เป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้ขายนางได้ราคาแพงมากขึ้น
"หนึ่งร้อยเหรียญทอง" โม่บ่อกี้ พูดอย่างเย็นชา
หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความดาลเดือด อยากที่จะคว้ามีดไปกรีดไขมันของพ่อค้าร่างอ้วนออกมาดู
แต่เหตุผลของเขาสั่งว่าการทำแบบนั้นจะทำให้เขาดูเป็นปีศาจ
เขาจะต้องใช้ทองคำเพื่อแก้ปัญหานี้ ถึงเก็บไว้เขาก็มีแต่จะอ้วนตาย
เขาต้องการที่จะช่วยชีวิตเด็กสาวคนนั้นแม้มันจะทำให้ชีวิตเขาแย่ลง
กลุ่มคนเงียบเสียงลง นับตั้งแต่เริ่มการประมูลมา
ราคาสูงสุดที่เสนอไม่เคยถึงหลักร้อย ข้อเสนอก่อนหน้าคือ สามสิบห้าเหรียญทองและ
สี่สิบเหรียญทอง ก็ถือได้ว่าสูงมาก แต่คนที่แต่งตัวประหลาดคนนี้
กลับจ่ายถึงหนึ่งร้อยเหรียญทอง สำหรับทาสหญิงคนเดียว
ทั้งที่เขาสามารถซื้อทาสจำนวนมากได้ในราคานั้น
เนื่องจากราคา หนึ่งร้อยเหรียญของ โม่บ่อกี้ กลุ่มคนจึงเริ่มเงียบ
แต่ในทันทีก็มีมีคนเสนอราคา หนึ่งร้อยหนึ่งเหรียญทอง "เด็กคนนี้ไม่เลว
ข้าให้หนึ่งร้อยหนึ่งเหรียญทอง"
การเสนอราคาใหม่นี้เป็นเหมือนการขว้างระเบิดเข้าไปในกลุ่มคน
ผู้คนเปลี่ยนเป็นมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที และมีคนเริ่มที่จะเสนอราคาที่สูงขึ้น
โม่บ่อกี้มองคนที่เสนอราคา หนึ่งร้อยหนึ่งเหรียญทอง
ชายผู้นั้นถือพัดกระดาษ ผมของเขาใส่น้ำมันมากเสียจนแทบจะส่องหน้าตัวเองแทนกระจกได้
โม่บ่อกี้ไม่เคยรู้จักคนผู้นี้ ทำไมเขาถึงจงใจจะแข่งขันกับ โม่บ่อกี้กัน
"เหรียญทอง หนึ่งพันเหรียญ" โม่บ่อกี้ไม่ได้มีอารมณ์ในการต่อรอง
จึงเสนอราคาขึ้นเป็นสิบเท่า
เมื่อคนค้าทาสร่างอ้วน เพิ่งเคยได้ยินการให้ราคา
หนึ่งพันเหรียญทองเป็นครั้งแรก เขาตื่นเต้นมากจนแม้แต่ไขมันของเขาก็สั่นกระเพื่อม
แม้จะขายทาส สิบราย ก็ไม่มีทางขายได้ในราคานี้ จะไม่ให้เขาตื่นเต้นได้อย่างไร? เขามองไปที่ชายผู้ถือพัดกระดาษ
เขาต้องการให้ทั้งสองคนเริ่มสงครามประมูลเพื่อที่เขาจะได้เหรียญทองมากขึ้น
ผู้คนเริ่มรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ
มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อจริงๆที่ได้เห็นทาสหญิงคนหนึ่ง
ถูกขายในราคาหนึ่งพันเหรียญทอง
"น้องชายคนนี้กล้าที่จะขโมยผู้หญิงของข้า หนึ่งพันหนึ่งเหรียญทอง
มาเถอะดูซิว่าเจ้าจะกล้าได้กล้าเสียอีกหรือไม่" ชายคนนั้นพับพัดของเขาขึ้นและจ้องมองอย่างดุเดือดมาที่
โม่บ่อกี้
โม่บ่อกี้ ทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงใดๆ และพูดว่า "หนึ่งพันหนึ่งเหรียญทอง ...
และเหรียญทองแดง อีก หนึ่งเหรียญ"
ผมขอตัวไปทำโปคเจค ส่งจารต่อแปปครับ นัดจารดุความคืบหน้าวันนี้
"เจ้า... " ชายถือพัดยกพัดชี้ไปทางโม่บ่อกี้ การเสนอราคาปัจจุบันของ โม่บ่อกี้
ทำให้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นการตบหน้าเขา
ไม่เพียง แต่ โม่บ่อกี้ไม่ได้ยอมแพ้ภายใต้การเสนอเงินของเขา
หนำซ้ำยังเพิ่ม เหรียญทองแดงอีกหนึ่งเหรียญ
นี่ไม่ใช่แค่การตบหน้าแบบธรรมดาทั่วไป
เเต่มันแฝงด้วยการตบหน้าเขาหลายครั้งด้วยถุงมือหลายอันแบบเรียงซ้อนกัน
การได้ยินโม่บ่อกี้เพิ่มเหรียญทองแดงเข้าไป ทำให้พ่อค้าทาสร่างอ้วน
ขยับตัวออกไปสองสามครั้งและจ้องมองไปที่ชายถือพัดกระดาษ เขาหวังว่าชายคนนั้นจะโกรธ
และ ยกระดับราคาด้วยความโกรธ
แต่ความโกรธของเขาจบลงด้วยการชี้พัดกระดาษของเขาไปที่ โม่บ่อกี้
และเขาไม่ได้เสนอราคาต่อ ในฐานะที่เป็นพ่อค้าขายทาสจึงนับถึง สาม
เเต่ชายถือพัดกระดาษไม่ตอบสนองและเพียงแค่มองจ้องมองที่ โม่บ่อกี้ ด้วยความโกรธ
"ขอแสดงความยินดีกับสหายท่านนี้ด้วย เจ้าได้ซื้อทาสหญิงตอนเหนือของฉิน ไปด้วยราคา
หนึ่งพันหนึ่งเหรียญทอง กับอีก หนึ่งเหรียญทองแดง"
"บิดาเจ้าเถอะใครบอกว่าข้าจะไม่เสนอราคา ข้าเสนอ 2000 เหรียญ" ชายถือพัดกระดาษจ้องมองไปที่ชายอ้วนและตะโกนขึ้น
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แมวอ้วน : ทำไม ตอนที่แล้ว กับตอนนี้ถึงแปลช้า
ไก่ในตำนาน : ……………………………
ไก่ในตำนาน : ……………………………
แมวอ้วน : มาช่วยกันแปลมั่งสิว้อย ไอ้ไก่ต้ม
ไก่ในตำนาน : ZZZzzz...
โม่บ่อกี้ มีนัดส่งโปรเจคด้วยหรอครับ
ตอบลบ